maidis

Sevdiğim nadir özelliklerimden biri, küçük şeylerin peşinden bıkmadan koşabilişimdir. Dün de böyle yaparken bir kelimenin ardı sıra,  İsmail Ersevim'in sözlüğüne denk geldim. Henüz kendimi sözlükçü olarak tanımlamak için çok erken olsa da sözcüklerin peşinde biri olarak ifade edebilirim sanırım ve sözlüklere, sözlükçülere hak ettikleri değeri vermeye çalışırım. İşte bu çalışmadan sizi haberdar etmek isteme amacım da budur. Sizi sözlüğün önsözüyle baş başa bırakıyorum: ÖNSÖZ Sözlüğün aşağı yukarı 5500. sayfalarında 14,000’e yakın sözcük ve 45-50,000 ‘giriş’ malzemesiyle, birden heyecanlandım. Tünelin sonu görünmeye başladığına göre, bir ‘Önsöz’ yazmam gerekecekti. Başlayalı tam on beş yıl olmuş; Amerika’daki otuz üç yıllık serüvenimin Türkiye’de olmasını rüyaladığım projelerden pek azı gerçeklemiş, on sekiz telif ve çeviri eser yazmışım, ama, Goethe’nin gururla dediği gibi ‘Hayatının Opus Magnum’u, nihayet iskelet halinde ortaya çıkmış. Aman Tanrım, bir heyecan, ama kim b

Yaygın isimleri kağıt ağırlığı olan bu nesnelerden bir doğum günü hediyesi arayışındayken haberdar olmuştum çok da uzak olmayan bir geçmişte. Benim dünyama ait olmayan bir cisimdi sanki, hem yazım alışkanlıklarımdan hem de belki  şurada  belirttiğim nedenlerle. Ama sevmiştim, bir tanesine sahip olsaydım kullanırdım, işime yarardı. Oyuncak gibi de biraz, elimde oynardım. Bu şekliyle de harikaydı ve hayatıma giren maddelerden biri olmuştu, yakınımda olmasa da. Ama daha güzel olabileceğini gördüm -hiç hayal bile edemezken- Bilge Karasu'nun Alsemender hikayesini okurken. O dönemlerdeki günlük isimleri mi bu şekildeydi, yoksa Bilge Karasu'nun mu tercihiydi bilmiyorum ama bu eşya için kağıt ağırlığı yerine kağıtuçurmaz kelimesi kullanılmıştı ve benim de çok hoşuma gitti, kesinlikle ismi bu olmalıydı. Niye değildi ki? Kağıt ağırlığı da fena değil ve daha iyisinin olduğunun ayırdına varana kadar kullanılabilir. Daha iyisini bilirken bunu yapmaksa kolay olmaz diye düşünüyorum.